به دنبال سرنوشت

دو روز مانده به پایان جهان، تازه فهمیده که هیچ زندگی نکرده است، تقویمش پر شده بود و تنها دو روز خط نخورده باقی مانده بود، پریشان شد. آشفته و عصبانی نزد فرشته مرگ رفت تا روزهای بیش‌تری از خدا بگیرد.

داد زد و بد و بیراه گفت!(فرشته سکوت کرد)

آسمان و زمین را به هم ریخت!(فرشته سکوت کرد)

جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت!(فرشته سکوت کرد)

به پرو پای فرشته پیچید!(فرشته سکوت کرد)

کفر گفت و سجاده دور انداخت!(باز هم فرشته سکوت کرد)

دلش گرفت و گریست به سجاده افتاد!

این بار فرشته سکوتش را شکست و گفت: بدان که یک روز دیگر را هم از دست دادی! تنها یک روز دیگر باقی است. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن!

لابلای هق هقش گفت: اما با یک روز... با یک روز چه کاری می‌توان کرد...؟

فرشته گفت: آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی که هزار سال زیسته است و آن که امروزش را درنیابد، هزار سال هم به کارش نمی‌آید و آنگاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: حالا برو و زندگی کن!

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می‌درخشید. اما می‌ترسید حرکت کند! می‌ترسید راه برود! نکند قطره‌ای از زندگی از لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد، بعد با خود گفت: وقتی فردایی ندارم، نگاه داشتن این زندگی جه فایده ای دارد؟ بگذار این یک مشت زندگی را خرج کنم.

آن وقت شروع به دویدن کرد. زندگی را به سرو رویش پاشید، زندگی را نوشید و بویید و چنان به وجد آمد که دید می‌تواند تا ته دنیا بدود، می‌تواند پا روی خورشید بگذارد و می‌تواند...

او در آن روز آسمان خراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی ‌را به دست نیاورد، اما... اما در همان یک روز روی چمن‌ها خوابید، کفش دوزکی را تماشا کرد، سرش را بالا گرفت و ابرها را دید و به آن‌هایی که نمی‌شناختنش سلام کرد و برای آن‌ها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد.

او همان یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد و لذت برد و سرشار شد و بخشید، عاشق شد و عبور کرد و تمام شد!

او همان یک روز زندگی کرد، اما فرشته‌ها در تقویم خدا نوشتند: او درگذشت، کسی که هزار سال زیسته بود.

نوشته شده توسط الهام در شنبه 25 تير 1390برچسب:,

ساعت 12:31 موضوع <-PostCategory-> | لینک ثابت

میتوان تنها شد
میتوان زار گریست
میتوان دوست نداشت و دل عاشق آدمها را زیر پاها له کرد
میتوان چشمی را به هیاهوی جهان خیره گذاشت
میتوان صدها بار علت غصه دل را فهمید
میتوان بد شد و بد دید و بد اندیشه نمود!
آخرش هم تنها میتوان تنها رفت...
با جهانی همه اندوه و غم و بدبختی...
یادگاری؟ همه جا تلخی و سردی و غرور
فاتحه؟ خوب شد که رفت! عجب آدم بد خلقی بود!
ولی ای کودک زیبای دلم، آن ور سکه تماشا دارد... تصاوير زيباسازی ، كد موسيقی ، قالب وبلاگ ، خدمات وبلاگ نويسان ، تصاوير ياهو ، پيچك دات نت www.pichak.net

نوشته شده توسط الهام در شنبه 25 تير 1390برچسب:,

ساعت 12:27 موضوع <-PostCategory-> | لینک ثابت

چه بسیار دلهایی که می پرستند و نیکی می ورزند و پرستش و تقوی و نیکی نیز در آنها زشت و آلوده و پلید است.

و چه دلها که عشق می ورزند و گناه می کنند و خطا و هوس و گناه نیز در آنها زیبا و پاک و زلال است.

نوشته شده توسط الهام در شنبه 25 تير 1390برچسب:,

ساعت 12:24 موضوع <-PostCategory-> | لینک ثابت

زندگی بیشترش سوختن ست ، درس آموختن ست !
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد !
دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه یک عمر بیابان دارد !

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

ساعت 16:5 موضوع <-PostCategory-> | لینک ثابت

اگر صخره و سنگ در مسير رودخانه زندگي نباشد صداي آب هرگز زيبا نخواهد شد

خداوند بينهايت است اما به قدر نياز تو فرود مي آيد به قدر آرزوي تو گسترده مي شود و به قدر ايمان تو كارگشاست

اگه يه روزي فكر كردي نبودن كسي بهتر از بودنشه چشاتو ببند و نبودنشو تصور كن اگه چشمات خيس شد بدون كه هنوز دوسش داري

آنجا به آسمان به سقف نیلگون آن جا که شب ماه بر قندیل آسمان می رقصد و شمع دان بر شاخک اختران در پرند کهکشان سوسو میزنند...به آنجا بنگر ، صدایی امید بخش و خدایی به گوشم میرسد ،
می دانی چه میگوید:
اشک مریز ، تو نیز چون دیگرانی .... بدان که خوشبختان جهان هرگز عاشق نبوده اند .... چنان که عاشقان بزرگ
هرگز خوشبخت نبوده اند...

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

ساعت 16:0 موضوع <-PostCategory-> | لینک ثابت

عشق رازي است مقدس براي كساني كه عاشقند ؛ عشق براي هميشه بيكلام مي ماند ؛
اما براي كسانيكه عشق نمي ورزند ، عشق شوخي بي رحمانه اي بيش نيست

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

ساعت 15:55 موضوع <-PostCategory-> | لینک ثابت

رودخانه زندگي همه ما را با خود مي برد ؛ فقط بايد آرزو كنيم كه اين رودخانه به مرداب نريزد
مردابي كه سكون و آرامشش فريب مان مي دهد و گمان كنيم كه .......
بگذاريم حتي به آبشارهاي بلند بپيوندد .
چه باك !

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

ساعت 15:53 موضوع <-PostCategory-> | لینک ثابت

گاه یک لبخند انقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
گاه یک نغمه انقدر دست نیافتنی میشود که با ان زندگی می کنیم
گاه یک نگاه انچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند
گاه یک عشق انقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم