به دنبال سرنوشت

تا در اين دهر ديده كردم باز،گل غم در دلم شكفت به ناز
بر لبم تا كه خنده پيدا شد،گل او هم به خنده اي وا شد
هر چه بر من زمانه مي ازود،گل غم را از آن نصيبي بود
همچو جان در ميان سينه نشست،رشته عمر ما به هم پيوست
چون بهار جوانيم پژمرد،گفتم اين گل ز غصه خواهد مرد
يا دلم را چو روزگار شكستي هست،مي كنم چون درون سينه نگاه
آه از اين بخت بد چه بينم آه،گل غم مست جلوه خويش است
هر نفس تازه روتر از پيش است،زندگي تنگناي ماتم بود
گل گلزار او همين غم بود،او گلي را به سينه من كاشت
كه بهارش خزان نخواهد داشت...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: